HISTORIE

De Eerbeekse beek (eigenlijk de spreng) was in de jaren na de Tweede Wereldoorlog het afvoerkanaal van vijf Eerbeekse papierfabrieken. Landbouwingenieur baron De Vos van Steenwijk bedacht dat de arme gronden op de Veluwe organisch verrijkt konden worden met het zwevende materiaal (papiervezels) uit de beek. Daarom richtte hij ENPOM (Eerste Nederlandse Pulp Ontginnings Maatschappij) op. Hoewel de beek floreerde ging de ‘Modderbaron’ in 1960 failliet. De papierfabrieken zorgden echter voor een doorstart onder de naam Industriewater Eerbeek BV.

Vanaf dat moment ging het snel met de ontwikkeling van de zuiveringsinstallatie. In 1963 kwam een kilometerslang rioolstelsel vanaf de papierfabrieken naar IWE tot stand, in 1976 volgde een
8 kilometer lange leiding die van IWE rechtstreeks naar de IJssel liep. Hierdoor bleef de beek volledig verschoond van afvalwater. De Wet op de Verontreiniging van Oppervlaktewater (1970) leidde ertoe dat vanaf 1980 een biologische zuivering in bedrijf was. Biologisch zuiveren stond toen overigens nog in de kinderschoenen.

De productie van de drie overgebleven papierfabrieken groeide gestaag; de zuiveringsinstallatie werd steeds zwaarder belast. IWE vond hiervoor in 1985 een oplossing en introduceerde de vooruitstrevende anaerobe voorzuiveringstechniek. Vanaf dat moment werd waterzuivering betaalbaar. Investeringen werden terugverdiend door lagere energiekosten en de opwekking van energie uit biogas. Sinds 2016 gebruikt Stora Enso De Hoop een deel van het gezuiverde water opnieuw. Hiervoor zijn een onthardingsinstallatie en een desinfectie-installatie in gebruik genomen. In 2021 is een voorverzuringstap aan het proces toegevoegd om het anaerobe zuiveringsproces beter te beheersen.

IWE presteert inmiddels door inzet van nieuwe innovatieve technieken nóg beter. Vervuild water wordt voor 99,8 procent gezuiverd en het proces levert energie op. De cirkel van grondstoffen is kortom al goeddeels rond.